Even tussenuit naar Flevoland – maandag en dinsdag

De inspiratie voor ons tripje deed ik op bij deze deskundige en handige reisgids. Ik doe een poging om iets nuttig, informatief en interessant toe te voegen.

We logeerden een midweek in hetzelfde vakantiepark. Het huisje was onberispelijk en ruim. Het lag deze keer op een steenworp van speeltuin en zwembad. Nochtans waren we voorbereid op een flink eind stappen door de kinderfietsen mee te sleuren. Na twee uur non-stop van een glijbaan roetsen (in speeltuin of zwembad) weten we immers uit ervaring dat onze klein mannen weinig zin hebben om dan nog een eind naar het huisje te stappen. Blijkbaar kan je door enkele euro’s extra te betalen wel de locatie van je huisje zelf kiezen.

Twee parameters zijn doorheen dit verslagje van belang. Eén. Nederland was aan het werk. En dus was het nergens koppen lopen. Meer zelf. Meestal beschikten we over het bezoekmonopolie. Twee. Aiko is bijna 8 jaar oud, Bas wordt er 6 en Toots is bijna 3.

Maandag reden we naar Lelystad. De Bataviawerf. Badend in het eerste verlegen lentezonnetje. De werf zelf lag er wat belabberd bij. De smid stotterde vriendelijk maar liet zijn zinderend vuur helaas ongemoeid. De beeldsnijders holden opgelucht weg richting koffiepauze. Om een paalsteek te leggen in de tuigerij moest je het stellen met een voorbeeld van het eindresultaat. Een stappenplan kan helpen. Alleen in de zeilmakerij vertelde een enthousiaste grijsaard over het reilen en (ahum) zeilen van de Batavia. De replica van de Batavia zelf is wel de moeite waard. Je kan het hele schip doorkruisen. Van de kapiteinskajuit tot de benauwde tussendekken waar meer dan 300 matrozen en soldaten maandenlang huisden vooraleer met man en muis te vergaan.

Dinsdag heette de lentezon ons welkom in het Harderbos voor een avonturenroute. Een ideaal tochtje voor kinderen. Om de zoveel honderd meter viel er iets te ontdekken. Door bevers afgeknaagde boomstompen, een uitkijktoren, een wiebelbrug, een overzetpondje, wilde koeien en halfweg een fijne picknicktafel. En tussendoor klauterden de klein mannen over elke omgevallen boom die ze tegenkwamen.

 

Daarna lieten we de klein mannen los in de kleine – maar fijne – speeltuin aan de receptie, wandelden we naar de desolate waterkant – of toch als je niet van plan bent om te varen – met een minuscule speeltuin maar luxueus sanitair blok. De baggerboot op de achtergrond maakte het ‘Is ’t nog ver’-plaatje af. Intussen was het grijs en guur geworden en doken we het binnenzwembad in. Ook deze was relatief klein maar fijn. En vooral helemaal voor ons zelf. Inclusief de enige glijbaan die voldoende uitdagend was voor Aiko en net doenbaar voor Toots.

Dinsdag hebben we afgerond met een spelletje kubb tussen de konijnenkeutels. (Over)morgen tackel ik de volgende dagen. Respect voor 44 en andere reisreporters.