Het is geen dagelijkse bekommernis.
Maar minstens één keer in de week – wanneer ik een blote voet op een rondslingerende diadeem, plakkerige aardappel, speelgoedauto, papperige cornflakes of playmobilventje plant – zucht ik diep.
Telkens wanneer ik bij vrienden over de vloer kom waar de vloer spik en span is, het speelgoed netjes opgeruimd is en de inhoud van de papiermand niet verspreid ligt in elk hoekje van het huis, krab ik in mijn haar.
tis een complot. die spannen samen om ons nog zotter te maken. die hebben stiekem twaalf nanny’s en zes kuisvrouwen. anders kan dat toch niet…